Poniższe informacje pochodzą głównie z Kroniki dokumentującej funkcjonowanie szkoły w latach 1929 - 1949 oraz relacji absolwentów.
1929 r.
Szkoła nosi miano “rasztowskiej”. Jedna z klas znajduje się w Rasztowie, a druga w Kraszewie. W szkole funkcjonuje pięć oddziałów. Sala szkolna w Rasztowie w domu pana Polaka zasługuje na wspomnienie jako szczyt nieprzydatności do nauki, ponieważ jest ciasna, ma 24 m2, z czego 3 m2 zajmuje piec do pieczenia chleba.
1931 r.
W maju 1931 roku spalił się dom pana Polaka. Sprzęty szkolne były wyratowane, jedynie tablicę szkolną zniszczono podczas wyciągania przez okno. Izba szkolna została wynajęta w Kraszewie - w domu pana Syrówki. Druga sala mieściła się w domu pana Władysława Kielaka. Od tego czasu obie klasy znajdowały się w Kraszewie, chociaż nazwa szkoły tymczasowo pozostawała “rasztowska”. Na jesieni przy szkole powołano Koło Młodzieży Wiejskiej “Siew” pod przewodnictwem kierownika Borysa.
1932 - 1933 r.
Marne warunki lokalowe, ubogie wyposażenie, liczna gromada uczących się dzieci, połączyły mieszkańców Kraszewa i Rasztowa wspólną ideą pobudowania własnej szkoły w Kraszewie. Na przełomie 1932 - 1933 zostało powołane Koło Towarzystwa Popierania Budowy Szkół Powszechnych, w skład którego weszło dziesięcioro mieszkańców z obu wsi. Właściciel folwarku w Rasztowie obiecał przekazać na ten cel 30 000 cegieł. W roku 1934 wieś wynajęła swoje grunta pod polowanie na 6 lat za sumę 700 zł. Przeznaczyła również 2,5 morga ziemi gromadzkiej pod budowę szkoły.
1936 r.
W roku 1936 zarządzeniem inspektora szkolnego nazwa szkoły “Rasztowska” została zmieniona na Szkołę Powszechną w Kraszewie, gdyż od dawna obie sale lekcyjne wynajmowane były u gospodarzy w Kraszewie.
1940 r.
Po najeździe niemieckim Feliks Woźniak objął z dniem 1 stycznia 1940 r. obowiązki kierownika szkoły. Poprzedni kierownik uciekł na wschód. Mienie szkolne częściowo zostało rozkradzione. W okresie okupacji nauczanie nie zostało jednak przerwane. Nadal wynajmowano izby lekcyjne i prowadzono czteroklasową szkołę powszechną. 1 października 1940 r. naukę rozpoczęło 119 uczniów.
Oprócz obowiązkowych zajęć szkolnych funkcjonowało również nauczanie tajne, prowadzone przez Feliksa Woźniaka. Pani Wacława Kielak - Grzelak, która rozpoczęła naukę w 1936 r. tak wspomina te wydarzenia:
„Spotkania z nauczycielem panem Feliksem Woźniakiem odbywały się w jego domu w Orzeszniku, odległym od Kraszewa 2-3 kilometry. Dom położony był w lesie i miał dużą werandą. Jedno z pomieszczeń stało się izbą lekcyjną. Spotykaliśmy się po uprzednim uzgodnieniu dnia i godziny. Na zajęcia uczęszczało kilkoro dzieci z Kraszewa i Rasztowa. Nauczanie kończyło się sprawdzaniem wiedzy w Klembowie odległym o 5 km. Tam też w roku 1946 otrzymałam świadectwo ukończenia siedmioklasowej szkoły powszechnej”.
1946 r.
W kwietniu 1946 roku obie klasy zostały przeniesione z Orzesznika do majątku dworskiego w Rasztowie. Wynajęto również u gospodarza izbę, w której uruchomiono przedszkole. Opiekę nad nim sprawowała pani Dąbrowska. Jesienią tego roku mieszkańcy Kraszewa i Rasztowa przenieśli z Radzymina barak po niemieckich żołnierzach. Od tej chwili uczniowie pobierali naukę w jednym budynku szkolnym, ogrzewanym piecami węglowymi. Mieściły się tu cztery izby lekcyjne, przedszkole, kancelaria i dwa pomieszczenia dla nauczycieli. Do szkoły chodziły dzieci z Kraszewa Starego, Rasztowa, Kraszewa Nowego, Rżysk i Orzesznika.
1949 r.
W 1949 roku obowiązki kierownika placówki przejęła pani Kazimiera Szczygieł. Funkcjonowało sześć oddziałów klasowych, w których naukę pobierało 150 uczniów. Został powołany Komitet Rodzicielski, powstały dwie drużyny harcerskie, założono Spółdzielnię Uczniowską oraz Koło Odbudowy Stolicy. Szkoła stała się centrum kulturalnym: organizowano liczne przedstawienia, prężnie działała szkolna biblioteka i harcerstwo.
1960 r.
W 1960 roku stanowisko kierownika szkoły objęła pani Barbara Chmielewska. W skład grona pedagogicznego wchodziły: Zenobia Grzesiak, Barbara Butkiewicz, Maria Mieszanek i Jadwiga Polak. Rada Pedagogiczna poświęciła dużo uwagi problemom rodzinnym uczniów. Podkreślano szczególnie niedbałość i brak zainteresowania rodziców wynikami uczniów, trudne warunki domowe, niską frekwencję i lekceważenie nauki przez uczniów.
1965 r.
W 1965 r. stanowisko kierownika szkoły objęła pani Zofia Kupisek, która tak relacjonowała swoje pierwsze wrażenia: „Przyjechałam z Wrocławia z całą rodziną. Miałam wtedy 25 lat. Ujrzałam przestarzały, zniszczony budynek sprawiający wrażenie, że się zaraz rozpadnie. Gorący latem, niedogrzany zimą, mały, ciasny. Uczyło się w nim wtedy ok. 230 uczniów”.
1967 r.
1 września 1967 r. szkoła w Kraszewie Starym została przekształcona na ośmioklasową. Budynek z biegiem lat popadał w coraz większą ruinę z powodu intensywnej eksploatacji. Inspektor budownictwa zakwestionował stan bezpieczeństwa obiektu, dlatego zrodził się pomysł pobudowania nowego gmachu szkolnego. Powołano Komitet Budowy Szkoły w składzie: Jan Wyszyński - przewodniczący, Tadeusz Matera - skarbnik, Ryszard Kupisek, Wincenty Sasin, Czesław Roguski, Romuald Reterski, Feliks Wojda, Edward Matera i Bogdan Kielak. Realizację projektu zagwarantowały władze wojewódzkie w 1970 r. Akt erekcyjny podpisano 16 października 1971 r. W ciągu 10 miesięcy, przy znacznej pomocy mieszkańców wsi, wybudowano nowoczesny budynek szkolny, spełniający oczekiwania uczniów, rodziców i nauczycieli. 1 września 1972 roku naukę w murach nowej szkoły rozpoczęło osiem oddziałów.
