„Jesteśmy na podwórku. Dorośli twierdzą, że to parking, ale nie można dać się zwieść. To doskonałe miejsce do zabawy i siusiania. Często przychodzę tu z nimi – Alą i Olą. Jednak dziś poczułem nowy zapaszek. Zwęszyłem go. Nowy chłopiec. Śmierdzi innym psem, ale psa nie ma. Podejrzane. Czuć go smutkiem. Nie lubię smutku. Ale dziewczynki wydają się być zaciekawione.”
Spektakl „Wojnokraka” to teatralna odpowiedź na sytuację za naszą wschodnią granicą. Poprzez wykorzystanie baśniowych motywów i plastycznych metafor opowiada o wojnie i emocjach, które towarzyszą nam tu i teraz. Dlatego „Wojnokraka” to także opowieść o byciu „nowym” na podwórku, o potrzebie komunikacji i przyjaźni.
Projekt realizowany był równocześnie w dwóch językach polskich – fonicznym i migowym, co nie tylko zapewniło dostępność spektaklu dla widzów g/Głuchych, ale też zaprosiło osoby słyszące do świata bez słów, gdzie gesty znaczą więcej niż słowa.
